SUMBANGAN ABU BAKAR
Sepanjang menjawat jawatan khalifah terdapat beberapa sumbangan yang telah diberikan oleh Khalifah pertama ini. Antaranya ialah:
(a) Mengasaskan institusi kekhalifahan.
Rasulullah SAW tidak menyatakan dengan jelas siapa khalifah yang akan menggantikan baginda selepas baginda wafat. Oleh itu, pemilihan Saidina Abu Bakar adalah berdasarkan cadangan daripada Saidina Umar al-Khattab dan hasil perbincangan sahabat-sahabat besar dari kalangan Muhajirin dan Ansar di Saqifah Bani Sa’edah.
Selepas selesai perbincangan di antara sahabat-sahabat besar di kalangan Muhajirin dan Ansar, bai’ ah kepada Saidina Abu Bakar telah diadakan. Inilah bai’ah pertama kepada Saidina Abu Bakar iaitu bai’ah golongan pembesar sahabat dari kalangan Muhajirin dan Ansar. Bai’ah ini kemudiannya diikuti oleh bai’ah umat Islam di masjid. Ini menunjukkan bahawa yang membuat pemilihan khalifah ialah mereka yang dimuliakan di kalangan para ulama’ dan para pemimpin yang dinamakan sebagai ‘ahli halli wal aqdi’ dan pemilihan khalifah tidak disyaratkan persetujuan keseluruhan umat Islam.
(b) Memerangi golongan murtad, mani’ al-zakat dan nabi palsu.
Khalifah Abu Bakar telah membawa beberapa sumbangan penting dalam pentadbiran Kerajaan Islam Madinah. Tugasan pertama selepas perlantikannya sebagai khalifah ialah memerangi Gerakan ar-Riddah iaitu gerakan anti kerajaan Islam yang terdiri daripada golongan murtad, Mani’al-Zakat(enggan membayar zakat) dan nabi palsu. Golongan murtad terdiri daripada dua golongan iaitu murtad terus keluar daripada agama Islam dan murtad kerana enggan membayar zakat(mani’al-zakat). Golongan murtad yang keluar daripada agama Islam ada yang menjadi pengikut Musailamah al-Kazzab, Tulaihah al-Asadi dan Al-Aswad Al-Anasi yang masing-masing mendakwa diri menjadi nabi da nada pula yang mengikut orang munafikin yang berpura-pura menyatakan keislaman mereka kepada Rasulullah SAW tetapi hati mereka sebenarnya belum menerima Islam.
Pengikut-pengikut nabi palsu juga kebanyakannya mempunyai kepentingan yang lebih bersifat ‘asabiah di mana mereka tidak mahu tunduk kepada pemerintahan Saidina Abu Bakar daripada kaum Quraisy yang dikatakan cuba memonopoli kekuasaan di tanah arab. Walaupun mereka tahu kepalsuan nabi-nabi tersebut tetapi mereka tetap menjadi pengikut untuk mendapatkan sokongan dan kekuatan melawan kaum Quraisy.
Golongan yang enggan membayar zakat(mani’al-zakat) pula terdiri daripada mereka yang telah membayar zakat pada zaman Rasulullah SAW tetapi selepas kewafatan Rasulullah SAW mereka enggan membayar zakat kerana kedegilan mereka dan juga kerana kesilapan dalam mentafsir al-Qur’an di mana mereka beranggapan bahawa zakat adalah cukai yang dikenakan oleh Rasulullah SAW untuk membersihkan dosa pembayar zakat sedangkan para sahabat tidak boleh menghapuskan dosa tersebut.
Saidina Abu Bakar terpaksa menghadapi banyak tentangan pada masa yang sama tetapi dengan ketegasan dan kepimpinan beliau yang cemerlang akhirnya Gerakan ar-Riddah ini berjaya ditangani.
(c) Memulakan Gerakan Pengumpulan Al-Qur’an.
Di antara sumbangan Khalifah Abu Bakar yang terbesar ialah usaha beliau untuk mengumpul tulisan al-Qur’an dan menyalinnya semula. Idea pengumpulan al-Qur’an ini dikemukakan oleh Saidina Umar kepada Saidina Abu Bakar setelah melihat lebih daripada 70 orang penghafaz al-Qur’an yang syahid dalam gerakan memerangi orang-orang murtad pengikut Musailamah al-Kazzab di Yamamah. Tugas pengumpulan ayat-ayat al-Qur’an ini telah dipertanggungjawabkan kepada Zaid bin Thabit. Beliau telah mengumpul ayat-ayat al-Qur’an yang ditulis di atas kepingan-kepingan tulang, kepingan pelepah kurma, kepingan tanah liat serta hafazan para sahabat dan menulisnya semula ke dalam beberapa jilid lembaran.
(d) Pembahagian wilayah.
Khalifah Abu Bakar telah membahagikan negara Islam kepada 10 buah wilayah, iaitu Makkah, Taif, Yaman, Hadhramaut, Khalwan, Zabid, al-Janad, Najran, Jarsh dan Bahrain. Di setiap wilayah, dilantik seorang gabenor.
Dari aspek ketenteraan dan pertahanan, Khalifah Abu Bakar telah menghantar angkatan tentera Islam yang diketuai oleh Khalid al-Walid ke Iraq untuk menentang tentera Parsi dan Usamah bin Zaid ke Ghassan untuk memerangi tentera Rom. Kedua-dua ekpedisi ini telah mencapai kejayaan.
------------------------------------
KEMAJUAN TAMADUN DI ZAMAN KHALIFAH UMAR AL-KHATTAB
Beliau juga di lantik sebagai khalifah melalui sistem syura dimana beliau telah dipersetujui olah seluruh kaum muslimin. Beliau telah mengunakan gelaran Amirul Mukminin. Sempena perlantikan dirinya beliau telah berjanji akan menjaga orang ramai dengan penuh kejujuran. Beliau aadalah seorang yang sederhana dalam urusan hidupnya seharian tetapi dapat dedikasikan sepenuh tenaga dalam menjalankan tugas sebagai pemimpin.
Dalam pertadbiranya beliau mengikut sepenuh polisi yang ditinggalkan oleh pemimpin sebelumnya. Justeru itu tidak hairanlah beliau dapat melaksanakan pemerintahanya dalam masa lebih kurang 10 tahun dengan mencapai kecemerlangan dalam semua dasar-dasar disamping dapat dapat mengukuhkan kedudukan kaum muslimin di Madinah.
Oleh itu banyak pengkaji –pengkaji sejarah mengakui zaman pemerintahan beliau sangat menyerlah sehingga dikenali sebagai “Golden Age”. Terdapat pelbagai kemajuan yang dicapai oleh beliau antaranya ialah:
Pendidikan
Beliau telah menubuhkan “kuttab”dimana pendidikan yang dititik beratkan ialah membaca dan menulis,membaca al-quran dan menghafalnya,belajar mengambil wudhuk,solat dan puasa. Selain itu beliau juga memperkenalkan mata perlajaran berenang,memanah,menunggang kuda,serta menghafal syair,madah dan peribahasa.
Sementara itu pula diperingkat yang lebih tinggi diajar al-quran dan hadis,tafsir serta pelajaran yang berhubung dengan tasyri.
Beliau juga mewajibkan umat islam merpelajari sekurang-kurangnya 5 surah daripada al-quran iaitu surah al-baqarah,al-nisa,al-maidah,al-haj dan al-nur kerana surah-surah itu mengandungi perintah-perintah dan arahan-arahan Allah S.W.T.
Beliau juga mewajibkan menghafal al-quran. Selain itu beliau juga mengutuskan beberapa orang sahabat seperti Abu Darda,Abdul Rahman bin Maqal dan Abdul Rahman bin Ghuman ke wilayah-wilayah lain sekitar Madinah untuk mengajar bagi membolehkan penduduknya bermuamalat secara islam. Sementara itu Abu Sufyan ditugaskan untuk mengajar al-quran kepada orang-orang Badwi.
Politik
Gerakan untuk memperluaskan wilayah berlaku dengan pesat dan berjaya hingga meliputi Afrika Utara,Asia Timur dan Khurasan. Bagi memudahkan pentadbiranya beliau telah membahagikan kapada lapan wilayah iaitu Madinah,Mekah,al-Jazirah,Basrah,Kufah,Mesir dan Palestin.
Dimana setiap wilayah di tadbir oleh seorang gabenor yang dibantu oleh seorang setiausaha(al-khatib),ketua tentera,pemunggut cukai(sahib al-Kharaj),pegawai polis,pegawai perbendaharan dan hakim. Walaubagaimanapun ada wilayah yang ditadbir terus oleh beliau dari Madinah.
Sistem politik yang di zaman Khulafa’ Al-rasyidin dalah dilakukan mengikut beberapa cara dan sistem. Misalnya khalifah yang dilantik adalah berdasarkan pemilihan orang ramai melalui sistem syura. Mereka adalah terdiri daripada orang yang benar-benar berkelayakan memegang jawatan berkenaan. Seorang khalifah yang dilantik hendaklah meliputi orang islam yang mempunyai akhlak yang mulia,beriman,cekap,adil serta tabah dalam menghadapi segala cabaran yang datang.
Tugas sebagai seorang khalifah kepada sesebuah negara islam adalah menjalankan tanggungjawab seperti melaksanakan hukum-hakam yang di kehendaki oleh islam. Selain itu mengawal keamanan kesejahteraan serta keselamatan negara. Melaksanakan bentuk pertadbiran yang adil bagi menjamin hak-hak terhadap individu dan masyarakat.
Bentuk pentadbiran yang dilakukan adalah berdasarkan al-quran dan as-sunnah. Sementara itu masjid dijadikan pusat pentadbiran di samping menjadi pusat ibadat dan penkembangan kegiatan dakwah islamiah. Dasar pemerintahan adalah berdasarkan musyawarah dan mendapat persetujuan ramai. Khalifah yang di lantik dengan persetujuan ramai dari kalangan orang yang berkelayakan yang mempunyai sifat-sifat amanah,bijak,adil,dan bertakwa kepada Allah S.W.T.
Oleh itu apabila khalifah dilantik mereka hendaklah menjalankan tanggungjawab dengan penuh dedikasi,menyusun pentadbiran dengan lebih tersusun dan mengadakan berbagai usaha untuk kesejahteraan rakyat.
Bagi memudahkan pertadbiran negara mereka telah meembahagikan negara kepada beberapa wilayah dan melantik seorang gabenor untuk mentadbir wilayah-wilayah tersebut
Untuk menjamin kesejahteran,keselamatan dan keamanan negara dari ancaman musuh,pertahanan negara diperkuatkan dengan melatih anggota tentera dengan pelbagai teknik peperangan.
Menubuhkan Jabatan
Memandangkan negara islam semakin meluas dengan pengaruhnya dan hasil perhatian khalifah umar terhadap keperluan rakyat,masyarakat dan negara,beliau telah menubuhkan satu institusi baru iaitu “Dewan”atau dikenali sebagai “Jabatan”. Sejarah telah mencatatkan khalifah umar adalah orang yang petama meletakan asas bagi sistem pentadbiran yang lebih tersusun dengan memperkenalkan sistem jabatan.
Hari ini sistem-sistem ini diikuti dengan meluas diseluruh dunia malah masyarakat barat pun turut meniru sistem-sistem tersebut pada abad ke-19 dan 20 dan digunakan sampai hari ini. Antara jabatan-jabatan tersebut adalah:
· Jabatan Tentera
· Jabatan Ganjaran dan Pengagihan
· Jabatan Cukai
· Jabatan Pos
Beliau mendapat idea untuk menubuhkan jabatan –jabatan tersebut dicadangkan oleh Hisyam bin al-Qalid bin al-Mughirah dan seorang dari pemimpin parsi yang menganut agama islam setelah melihatnya pernah dilaksanakan oleh pemerintah-pemerintah Parsi yang berjaya menyelesaikan banyak masalah yang timbul di Parsi.
Khalifah Umar turut memberi perhatian serius terhadap kepada Jabatan tentera(Dewan al-Junud). Ini disebabkan sebahagian besar masyarakat terlibat dalam aktiviti ketenteraan samaada secara tetap atau sukarela. Unit-unit tentera terdiri dari pasukan berkuda,berjalan kaki,perkhidmatan peninjau dan peninjau sayap belakang.
Di dalam melaksanakan sistem-sitem ini agar berkesan pusat-pusat tentera didirikan di Madinah,Basrah,Mushal,Fustat,Damsyik,Jordan dan Palestin. Mereka bertugas bukan sahaja untuk memastikan negara isl; am tidak diserang tetapi juga menghapuskan apa saja pemberontakan yang timbul di dalam negara. Pegawai-pegawai yang dikenali sebagai Qaid,Amir dan ketua turus angkatan tentera. Banyak kemudahan yang disediakan seperti rumah-rumah untuk tentera yang dibina di Kufah,Basrah, dan Fustat. Manakala gaji yang diperuntukan untuk seorang tentera ialah sebanyak 600 dirham setahun disamping elaun dan sumbangan kepada setiap anggota tentera dan kerluarga mereka dan setiap satu bala tentera akan disertai oleh seorang pegawai tentera yang
turut merangkap sebagai seorang akauntan,qadi,dan doktor. Contohnya semasa berlakunya peperangan Qasidiah Abdul Rahman bin Rabitah ditugaskan sebagai seorang qadi sementara itu Ziyad bin Abu Sufyan ditugaskan sebagai seorang akauntan.
Sosial
Secara keseluruhanya hasil daripada pungutan cukai yang sistematik dapat membantu khalifah menyediakan pelbagai kemudahan asas kepada rakyat seperti sistem peparitan,jalan raya dan perigi. Manakala sistem Usyur juga diperkenalkan,hasilnya masyarakat islam di zaman syaidina Umar telah dapat menikmati satu tahap yang lebih sempurna dan selesa dan membanggakan masyarakat islam.
Sementara itu rakyat diberi kebebasan untuk menganut agama dan kepercayaan dan mengamalkan ajaran agama mereka. Mereka juga boleh memberi dan berkongsi pendapat untuk kebaikan bersama. Sementara itu khalifah bertindak adil terhadap individu dan masyarakat tanpa mengira agama,keturunan,dan darjat.
Kaum dan kabilah yang hidup dalam negara islam diperdamaikan supaya mereka hidup sebagai satu ummah. Jurang perbezaan antara orang miskin dan orang kaya dirapatkan supaya mereka sama-sama menikmati hasil kekayan negara. Sementara orang –orang yang lemah didalam masyarakat seperti anak-anak yatim,wanita dan orang-orang tua dibantu supaya mereka dapat menjalani kehidupan yang sempurna dan harmoni.
KEMAJUAN TAMADUN DI ZAMAN KHALIFAH UTHMAN BIN AFFAN
Semasa pemerintahan Khalifah Uthman tidak banyak perubahan yang dapat dilakukan. Kebanyakan perkara yang dilakukan mengikut apa yang di tinggalkan oleh Khalifah sebelumnya. Walau bagaimanapun sumbangan yang paling besar adalah beliau telah melakukan perubahan dengan melaksanakan sistem penulisan al-quran yang lebih sistematik.
Beliau telah melaksanakan sistem ini kerana disebabkan pada masa itu ramai orang islam iaitu terdiri daripada penghafal-penghafal al-quran telah berpindah ke negeri yang baru dibuka oleh orang-orang islam seperti di Mesir, Syria, Iraq, Armenia dan Azerbaijan. Oleh itu timbul masalah dalam pembacaan dan sebutan al-quran sebagaimana yang disebut oleh Huzaifah al-Yaman seorang pegawai tentera islam di Armenia kepada Khalifah di Madinah.
Oleh yang demikian beliau telah memerintahkan Zaid bin Thabit, Abid bin al-As, Abdullah bin Zubayr dan Abdul Rahman bin al-Harith supaya membukukan al-quran dan menyalinkan berpandukan kepada bacaan-bacaan pembaca yang terkenal. Sebanyak 6 salinan telah dikirimkan ke Mekah, Basrah, Kufah dan Syria. Manakala terdapat dua buah lagi telah disimpan oleh beliau di Madinah, tujuanya adalah satu untuk kegunaan negara manakala satu lagi untuk kegunaan Khalifah.
Semua orang islam di wilayah-wilayah islam diperintahkan membaca al-Quran mengikut bacaan yang telah ditetapkan. Sumbangan beliau terhadap perkara ini sangat berharga dari dulu hingga sekarang, di mana sistem pembacaan masih diikuti oleh umat islam pada masa kini.
Melaui pembacaan al-quran orang islam dapat menbangunkan diri, masyarakat, negara dan melaksanakan tanggungjawabnya sebagai hamba Allah S.W.T. Selain itu al-Quran dapat menbentuk peribadi yang baik dan akhlak yang mulia serta terpuji. Ilmu yang diperolehi daripada al-quran dapat digunakan untuk memajukan alam dan mengambil manfaat daripadanya untuk mencapai keamanan dan kesejahteraan hidup.
Apabila seseorang itu berilmu dia akan dapat mengetahui kebesaran dan kekuasaan Allah S.W.T yang akan menbentuk diri kepada ketakwaan dan keimanan yang tinggi kepada-NYA. Dengan memahami isi kandungan al-quran seseorang dapat menangkis gejala-gejala buruk seperti pecah amanah, penyelewengan, permusuhan kaum,penyalahan kuasa, jenayah dan mementingkan diri sendiri.
------------------------------------
KEMAJUAN TAMADUN DIZAMAN KHALIFAH ALI BIN ABI TALIB
Pemerintahan beliau masih mengikut dasar-dasar pemerintahan terdahulu di mana beliau juga dilantik mengikut sistem syura. Semasa pemerintahan Khalifah Ali tidak banyak yang dapat dilakukan kerana pada masa itu beliau sibuk menghapuskan pemberontakan yang timbul. Pemberontakan ini timbul kerana ada pihak-pihak tertentu yang mahukan beliau menghukum mereka yang terlibat dalam pembunuhan Khalifah Uthman.
Beliau masih meneruskan cara pemerintahan yang dilakukan oleh pemimpin yang terdahulu. pemerintahan beliau masih berpegang teguh kepada al-quran dan al-sunnah dimana perkara-perkara yang dilaksanakan adalah tidak mengikut pandangan diri sendiri tetapi menerima pandangan orang lain melalui sahabat –sahabat ataupun pandangan masyarakat islam.
Beliau sentiasa berfikiran terbuka dalam menerima pendapat dan cadangan orang lain dan mengambil berat terhadap masyarakat sekeliling dan memberi bantuan sekiranya terdapat orang islam yang di dalam kesusahan. Beliau juga mengambil berat tentang masyarakat yang bukan beragama islam. Namun begitu, semasa pemerintahan Khalifah Ali, perluasan kawasan terhenti berikutan negara kurang aman kerana pembunuhan Saidina Uthman bin Affan.
Antara polisi pentadbiran Khalifah Ali bin Abi Talib ialah beliau menukarkan pegawai-pegawai lantikan Khalifah Uthman yang berketurunan Umayah dengan pegawai-pegawai baru termasuk Muawiyah bin Abu Suffian ( gabenor Syam ). Beliau juga meneruskan Majlis Tahkim walaupun mendapat tentangan daripada golongan Khawarij. Kesimpulannya, jasa Khalifah Ali bin Abi Talib ialah menerima jawatan ini dalam keadaan negara huru-hara.
SUMBANGAN KHALIFAH ALI BIN ABI THALIB
1.SANGGUP MENERIMA JAWATAN KHALIFAH DALAM KEADAAN KEGOYAHAN
Beliau sanggup menerima jawatan pemimpin tertinggi kerajaan Islam pada ketika itu walaupun pada masa itu berlaku kegoyahan di mana bermulanya titik pertukaran politik negara Islam yang bercelaru apabila ramai pihak yang berebut untuk berkuasa dan menjadi ketua. Saidina Ali bin Abi Talib telah berusaha bersungguh-sungguh sehingga dibunuh hanya kerana untuk mengekalkan keamanan dalam negara Islam yang telah dibina oleh junjungan mulia Nabi Muhammad.
2.Menghentikan Peperangan Di Antara Umat Islam
●Beliau juga bermati-matian dalam usahanya untuk mengekalkan kestabilan dan keharmonian negara. Misalnya dalam satu peperangan saudara; iaitu Perang Sifin, walaupun tenteranya hampir mencapai kemenangan dalam peperangan terebut tetapi disebabkan ada dalam kalangan pihak musuh yang rela mengangkat al-Quran, maka beliau sanggup menghentikan peperangan tersebut dan memulakan proses perundingan.
3.Membina Markas Tentera Di Parsi Dan Syria.
Biarpun mengutamakan keharmonian dan kedamaian, Saidina Ali bin Abi Talib juga tidak melupakan soal pertahanan negaranya. Buktinya, beliau telah membina markas tentera di Parsi dan di sempadan Syria.
4.Meneruskan Cukai Jizyah Kepada Zimmi.
Untuk mengembangkan sistem ekonomi negara, kutipan jizyah diteruskan. Perkara ini dinyatakan dalam surat yang dihantarkan kepada alAsytar. Khalifah Ali meminta beliau mengikat perjanjian dengan golongan zimmi untuk mengenakan jizyah kepada mereka.
